Dzięki za treściwe komentarze. Orfar poruszył temat stawiania pytania - dlaczego i nie jest to pytanie, które zadają zwykli śmiertelnicy. Otóż kiedy Pan Jezus został na 3 dni w świątyni, Najświętsza Panienka również zadała Mu to pytanie - “Dlaczego, Synu Mój, nam to uczyniłeś?”
CIERPIENIE MARYI Z POWODU ZGUBIENIA SIĘ JEZUSA

Potem, po trzech dniach – symbolu trzech innych dni przyszłej udręki – wyczerpana Maryja wchodzi do Świątyni, przebiega dziedzińce i przedsionki. Nikogo. Biega i podbiega biedna Mama tam, gdzie słyszy jakiś dziecięcy głos. A w końcu nawet beczące baranki przypominają Jej płacz poszukiwanego Dziecka.
Jezus jednak nie płacze. Naucza. Nagle Maryja słyszy dochodzący spoza bariery, złożonej z ludzi, drogi Jej głos, mówiący: “Te kamienie zadrżą...”. Usiłuje więc przedrzeć się przez ścisk, co udaje się Jej tylko z wielkim trudem. Oto On: Syn, z otwartymi ramionami, stojący prosto pośród uczonych.
Maryja jest Dziewicą Roztropną. Ale tym razem niepokój góruje nad Jej powściągliwością. On przewyższa wszystko inne. Biegnie do Syna, obejmuje Go. Podnosi Go ze stołeczka i, stawiając na ziemi, wykrzykuje: “O, dlaczego nam to uczyniłeś? Od trzech dni Cię szukamy. Twoja Mama umiera z bólu, Synu. Ojciec Twój jest wyczerpany ze zmęczenia. Dlaczego, Jezu?”
Nie stawia się pytania: “dlaczego” Temu, który wie. Nie pyta się Go, “dlaczego” działa w jakiś sposób. [Również] powołanych [przez Boga] nie pyta się, “dlaczego” porzucają wszystko, aby pójść za Jego głosem. A Ja byłem Mądrością, która wie. Byłem też “powołany” do wypełnienia zadania i wykonałem je. Ponad ojcem i ziemską matką jest Bóg, Ojciec Boski. Jego sprawy górują nad naszymi, uczucia do Niego są wyższe od każdego innego. Mówię to Mojej Matce. Kończę nauczanie doktorów pouczeniem Maryi, Królowej doktorów. I Ona nigdy tego nie zapomniała. Słońce powróciło do Jej serca, kiedy ujęła za rękę Mnie, pokornego i posłusznego. Moje słowa pozostały w Jej sercu.
Wiele razy słońce i chmury przebiegną po niebie w czasie tych dwudziestu jeden lat, kiedy będę jeszcze na ziemi. I wielka radość, i wielki płacz będą się przeplatać w sercu Maryi przez tych dwadzieścia jeden lat. Ale Ona nie będzie już więcej pytać: “Dlaczego, Synu Mój, nam to uczyniłeś?”
Uczcie się, o zuchwali ludzie!

www.voxdomini.pl/valt/valt/v-01-069.htm

Największym szczęściem człowieka jest i będzie przebywanie blisko Boga. Z kolei jego największym nieszczęściem będzie odłączenie od Niego. Poczucie opuszczenia przez Boga jest największym cierpieniem, jakiego może doświadczyć człowiek. Na tym polega piekło. Nie na żadnym przysmażaniu, ale na byciu z dala od Boga. Właśnie pośrodku takiego piekła, które zarezerwowane jest dla grzeszników, Chrystus woła do Boga, nawet jeśli ma poczucie Jego nieobecności. Nie tyle woła o pomoc, ile pyta się: „Dlaczego, czemu Cię nie ma? Co takiego zrobiłem, że Mnie opuściłeś” Pytanie o tyle trudne, że na krzyżu wisi człowiek bez grzechu. Jezus jest tutaj solidarny z całą ludzkością, które nieustannie stawia te pytania Bogu.

Przede wszystkim potrzeba dzisiejszemu światu,nawet katolickiemu światu-całkowitego wyrzeczenia się(powściągliwości),trzeba cierpieć zastępczo-wynagradzająco za innych...To zostało zapomniane,że wszyscy stanowimy Mistyczne Ciało Chrystusa i że wszyscy powinniśmy cierpieć,wynagradzać jeden za drugiego.Tego wszystkiego nie dokonał Chrystus na krzyżu.Otworzył On nam niebo,ale ludzie muszą wynagradzać jeden za drugiego.To współdziałanie,współodkupienie z męką,życiem,z Odkupieniem Chrystusa musi trwać dalej,trwać aż do skończenia świata.Trzeba cierpieć jeden za drugiego i ofiarować cierpienie w Imię Krzyża Chrystusowego i Męki Chrystusowej,w zjednoczeniu z tymi cierpieniami.I w zjednoczeniu z cierpieniami Matki Bożej trzeba cierpieć,być złączonym z Jej wyrzeczeniami życia,swoje cierpienie łączyć z tymi strasznymi cierpieniami Chrystusa na krzyżu,z cierpieniami na Górze Oliwnej.Były one straszniejsze aniżeli ludzie myślą.Chrystus cierpiał w Ogrodzie Oliwnym nie tylko jak my może myślimy.Był On zmiażdżony Boża Sprawiedliwością,jak by On sam był największym grzesznikiem i musiał sam iść do piekła.Musiał On cierpieć za nas ludzi,ponieważ inaczej nie zostalibyśmy odkupieni.Musiał przeżyć najstraszniejsze cierpienia i myślał nawet(jak człowiek)że pójdzie do piekła!Cierpienia Jego były tak wielkie,że poczuł się całkowicie zagubiony i opuszczony przez Ojca.To musiał On uczynić za nas,a my musimy Go naśladować.Te cierpienia maja największą wartość,te cierpienia,te ciemności,to straszne opuszczenie,kiedy się myśli,że wszystko stracone i trzeba sobie odebrać życie.Właśnie to cierpienie,w którym komuś się zdaje,że wszystko stracone,kiedy się czuje,że zostało się przez Boga opuszczonym i myśli się,że jest to ostatni krzyk,że czuje się ostatnim z ludzi...właśnie wtedy wyciąga Bóg swą pomocną rękę.Te cierpienia,te straszne cierpienia,te ciemne cierpienia są jednym z tych najwartościowszych,jakie istnieją.O tym jednak młodzież nie wie.Większość o tym nie wie...
Są teraz na świecie b.ciężkie krzyże.Krzyży tych nie można unieść.Krzyże,które są namacalne jak:rak,zniekształcenie,lub inne ułomności,to można łatwiej unieść aniżeli straszne ciemności duchowe,albo biedy,które teraz musi nieść b.wielu ludzi.NMP powiedziała przez pewną obdarzoną łaskami duszę:ześlę swym dzieciom cierpienia,cierpienia ciężkie i głębokie jak morze!Ludzie,którzy te straszne krzyże będą nieśli-niektórzy zostaną wybrani do tego-nie powinni się załamać.Wytrwajcie i nie poddawajcie się!W krzyżu jest zbawienie,w krzyżu jest zwycięstwo.Krzyż jest mocniejszy od wojny!