W tej samej książce przeczytałam o księdzu Feliksie Folejewskim, który zachorował po 40-ce na serce, przeszedł kilka zawałów i lekarze orzekli, że jedynym wyjściem jest przeszczep serca. Ksiądz przed podjęciem decyzji odbył rekolekcje, a swoje przemyślenia zapisywał. Pozwolę sobie zacytować fragmenty: "...Zjawia się ból wieńcowy. Znany towarzysz mojej drogi. Różne myśli. A może to znak, że musi być przeszczep? Koronka do Bożego Miłosierdzia. (...) Będę żył tak jak Pan zechce. Na przeszczep się nie godzę. Ratowanie życia za wszelką cenę, to mi nie odpowiada. Najważniejszy jest Jezus, a nie plany, propozycje. (...) Nawet w takiej sytuacji bólu przeszczep serca nie jest dla mnie rozwiązaniem. Raczej jeśli Pan chce, to niech mnie zabierze do siebie. To nie jest lęk przed operacją, ale przekonanie, że najważniejszy jest Jezus, a nie długowieczne życie." Nie zgodził się na przeszczep i dożył sędziwego wieku, żyjąc, pracując dla Jezusa. Kierował się słowami : Jezu ufam Tobie.

W książce Ewy K. Czaczkowskiej pt:"Cuda świętej Faustyny" przeczytałam o przypadku Magdy, która uległa wypadkowi samochodowemu w Stanach Zjednoczonych. Miała poważny uraz głowy i leżała w śpiączce. Lekarze powiedzieli, że nic nie da się zrobić. Matka wymogła na nich operację. Przy okazji oczyszczania rany głowy, usunięto Magdzie ośrodek mowy. Matce powiedziano, że córka nie będzie mówić i nie będzie chodzić. Po wybudzeniu Magda zaczęła mówić, a po rehabilitacji zaczęła chodzić. To tyle na temat wiedzy o mózgu człowieka.

Tekst przeze mnie opublikowany jest fragmentem większej całości. Po lekturze przypomniałam sobie naukę Pana Jezusa: "Co tedy Bóg złączył, człowiek niech nie rozłącza. Rzekli mu: Czemuż tedy Mojżesz nakazał dać jej list rozwodowy i opuścić? Rzekł im: Mojżesz ze względu na twarde serca wasze dozwolił wam opuszczać wasze żony, lecz na początku nie było tak."

"...Co więcej, w niektórych miejscach samowolnie wprowadzono taki obrzęd, bez zwracania się o aprobatę Stolicy Apostolskiej i bez należytego przygotowania wiernych..."
Jak widać, i tutaj samowolnie innowacje zostały wprowadzone tylnymi drzwiami. Można było postawić wszystko na ostrzu noża, ale czy nie spowodowałoby to rozłamu w Kościele i nie przyczyniło się do zatracenia wielu?

O ósmym przykazaniu w Katechizmie;
3. Czym jest fałszywe oskarżenie?
Fałszywe oskarżenie jest grzechem, który polega na złośliwym przypisywaniu komuś wad, braków, których ta osoba nie posiada.

Czym jest nazywanie ludzi opętanymi, bądź pozbawionymi wiary?

13. Czy zawsze trzeba mówić wszystko to, co się myśli?
Nie zawsze trzeba mówić wszystko to, co się myśli, zwłaszcza gdy pytający nie ma prawa wiedzieć tego, o co pyta.

Masz wybór...możesz zachować milczenie. Mamy obowiązek unikania grzechu i nie prowokowania do grzechu innej osoby. Jeśli kogoś obrażamy prowokujemy go do rewanżu, a to nic innego jak zgorszenie (zgorszenie to słowo, uczynek lub zaniedbanie, które daje komuś okazję do popełnienia grzechu).

15. Co nam nakazuje ósme przykazanie?
Ósme przykazanie Boże nakazuje nam mówić prawdę w odpowiednim miejscu i czasie, a także w miarę możności dobrze oceniać postępowanie naszych bliźnich.

Wielu pisząc na Glorii zasłania się głoszeniem prawdy. Czy to jest prawda, cała prawda i tylko prawda? Czy drugi człowiek jest dla nas niewinny dopóki nie udowodni mu się winy?

@KRUCJATA KU MSZY ŚW. RYTU RZYMSKIEGO Całkowite skupienie się na Chwale Bożej bez skupienia na człowieku jest zaprzeczeniem nauki Jezusa Chrystusa. Miłość do Boga objawia się w miłości do bliźniego. Taka miłość niczego nie ujmuje miłości do Pana naszego Jezusa Chrystusa, a wręcz jest wypełnieniem Jego najważniejszych przykazań.
Niepotrzebnie atakujecie się personalnie. Rozmowa ma tylko wtedy sens, gdy jest prowadzona w dobrej intencji. Inaczej jest tylko przepychanką słowną. Radzę ostudzić emocje.

Pewnego dnia święty Antoni prowadził z Guillardem publiczną debatę, a on poczuł się upokorzony i niezdolny do zaprzeczenia mistrzowskiej obronie jaką święty mu przedstawił. Wtedy, aby wyjść z tej upokarzającej sytuacji, zażądał od świętego dokonania jakiegoś cudu. Wtedy uwierzyłby w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii. I oto, co zaproponował świętemu Antoniemu: „Mam mulicę. Przez trzy dni nie będę dawał jej jedzenia i jeżeli po tym poście zrezygnuje z pokarmu, jaki jej przyniosę, aby adorować konsekrowaną Hostię, którą jej ukażesz i w której, jak mówisz, jest prawdziwy, rzeczywisty i substancjalny Chrystus, wtedy w pełni przyjmę naukę Kościoła katolickiego.”
Święty Antoni, pobudzony przez Boga, zgodził się na tę propozycję i te trzy dni spędził na modlitwie i pokucie. Pod koniec trzeciego dnia odprawił Mszę świętą, a następnie, nie zdejmując szat liturgicznych, wziął konsekrowaną Hostię i w towarzystwie mnóstwa wiernych stawił się na środku placu.
Guillardo wyprowadził ze stajni wygłodniałą mulicę i położył przed nią paszę. Wtedy święty, zwracając się do mulicy, powiedział: „W Imię twojego Stwórcy, którego trzymam w rękach, rozkazuję Ci natychmiast ukorzyć się przed Nim, aby heretycy poznali, że całe stworzenie jest poddane Barankowi, który ofiaruje się na naszych ołtarzach”. Ku zdumieniu wszystkich obecnych, wygłodniała mulica, w ogóle nie zwracając uwagi na pokarm, który podawał jej Guillardo skierowała się ku trzymanemu przez Antoniego Najświętszemu Sakramentowi i zginając dwie przednie nogi, trwała nieruchoma w ukorzeniu, w postawie głębokiej czci. Ten fakt spowodował nawrócenie nie tylko Guillarda, ale także wielu heretyków, którzy byli obecni przy tym wydarzeniu. Z powodu tego cudu, o którym wieść szybko rozeszła się po całym świecie, święty Antoni otrzymał przydomek „Młot na heretyków”. Jest to prawdziwe, publicznie uznane świadectwo historyczne.
źródło: cudajezusa.pl

Pamiętajmy, że Pan Jezus wjechał do Jerozolimy w Niedzielę Palmową na ośle. Wbrew uprzedzeniom to mądre i wytrwałe zwierzęta. Miłej niedzieli

Paweł P = TROLL MASONERII KOŚCIELNEJ !!!

@Brygada Świętokrzyska NSZ Wypowiedź bez sensu. Posługujesz się jakimiś hasełkami bez merytorycznej wartości. To są metody lewicy. Katolicy nie powinni obrażać adwersarza, ale próbować przekonać posługując się argumentami, w trosce o jego zbawienie. Nic innego się nie liczy.